Çaresaz Ne Demek? Yani, Gerçekten Çaresiz Olduğunda Ne Yapıyorsun?
İzmir’de yaşayan, 25 yaşında, arkadaş ortamında espriler yaparken kafasında bin bir düşünce dönen bir genç olarak, hayatımın çoğu anı, tam anlamıyla “çaresiz” olmamakla geçiyor. Ama tabii, bazen insanın böyle bir durumu düşünmesi bile komik olabiliyor. Çaresaz ne demek sorusuyla bir gün, bir arkadaşımın aniden hayatına giren ve benim de aklımı başımdan alacak kadar derin bir kavram olan bu kelimeyi keşfettim.
Öncelikle şunu belirteyim: Çaresiz olmak, çoğu zaman hayatın kaçınılmaz bir parçasıdır. Ama “çaresaz” olmak, biraz daha farklı. Birisi sizi gerçekten çaresiz hissettirdiğinde, bir şeylerin değişmesi gerektiğini anlarsınız. Ama, bir de vardır ya; her şeyi bir arada düşünüp, tüm çözüm yollarını gözden geçirdikten sonra bile sadece “ben buna ne yapabilirim ki?” demek… İşte o zaman, çaresaz oluyorsunuz.
Hayatın Çaresizlikle Dansı
Bir arkadaşım, sabah işe giderken evinin önünde sıkışmış bir sokak köpeğiyle karşılaştı. Köpek öyle bir şekilde sıkışmış ki, sadece başı dışarıda kalıyor, ve çok çaresiz görünüyor. Arkadaşım tabii, hemen yardımcı olmak istedi ama köpek resmen o kadar rahat ki, zorlamanın da gereksiz olduğunu düşünüyor. En sonunda o anki düşüncelerini kelimelere döktü:
“Yani ben bu köpeğe nasıl yardımcı olabilirim ki? Hem kendini sokak kedisi gibi hissetmeye başladı. Neyse, çaresizliği kabul ettim, sanırım bu köpek bana bakıp ‘Sen de çaresizsin’ diyor.”
İşte tam olarak bu noktada, çaresaz kelimesi devreye girmeli. Her şeyin bir çözümü olmadığını, bazen durup sadece durmak gerektiğini, bazen yapacak bir şey olmadığını kabul etmenin ne kadar “çaresiz” bir şey olduğunu fark ediyorsunuz.
Çaresizliğin En Güzel Hali: Kahve ve Sabır
Bir sabah, kahve makinemin bozulduğunu fark ettim. Geriye sadece kahve makinemi boş yere uzun uzun seyretmek kaldı. “Çaresizim,” diye içimden geçirdim, “Kahveye bu kadar bağımlı olacağım hiç aklıma gelmemişti!” Gördünüz mü? Çaresizliğin ne kadar rahatlatıcı olabileceğini anlamak, bir bakıma özgürlüktür. “Bunu halletmek için neler yapabilirim?” diye düşünmek yerine, anı yaşamak!
Birkaç dakika sonra, evdeki eski filtre kahve makinesini buldum. Çaresizliğin meyvelerini almak… Bazen hayat gerçekten “çözüm” değil, sadece kabullenmek üzerine kuruludur.
Çaresiz Olmak: İtiraf Zamanı
Bazen arkadaşlarım bana gelir ve benim “mükemmel” çözüm önerilerimi sorar. Ben de içimden, “Hadi ya! Gerçekten mi?” diyerek, olabilecek en klasik çözümü öneririm. Ama sonra bir bakarım; bir çözüm önermiyorum, sadece durumu kabulleniyorum.
Mesela geçen gün, eski okul arkadaşımla bir kafede buluştuk. O, hayatındaki “Çaresiz” durumu bana anlatıyordu:
“Ya, gerçekten bir şey yapamıyorum. Hem işte berbatım, hem de sosyal hayatımda her şey yanlış gidiyor. Çaresizim,” dedi.
Ben de ona böyle dedim:
“Bence, hayatını değiştirecek tek şey gerçekten çaresiz olmak. Çünkü çaresiz olduğunda, her şeyin üzerinde durup uzun uzun düşünüyorsun ve bazen sadece ‘tamam, kabul ediyorum’ demek gerekiyor.”
O anda kahvemden bir yudum aldım. Gülümsedim ve şöyle ekledim:
“Yani, ne bileyim, belki de… ‘Çaresaz’ olmalısın.”
O da biraz şaşkınlıkla baktı ama sonra düşündü, “Evet, belki de hayatımdan beklentimi düşürmeliyim,” dedi. Çaresizliğin bazen gerçekten bir fark yaratabileceğini hatırlamak gerek. Yani, bazen en iyisi sadece olanla yetinmektir.
Sonuçta, Çaresaz Olmak: Bir Durumu Kabullenmek mi, Yoksa Gerçekten Çaresiz Olmak mı?
Sonuç olarak, çaresaz olmak, her şeyin tam olarak yolunda gitmemesi, ama buna rağmen bir şekilde gülümsediğiniz anı yakalamaktır. Evet, bir bakıma teslimiyetin tam karşılığıdır bu. Ama aynı zamanda, içinde bir kabullenişin, bir rahatlamanın ve hatta bazen huzurun olduğunu da unutmamak gerekir. Yaşamın kendisini zorlaştırmaya gerek yok. Çaresiz olmanın da, bazen, bir tür özgürlük olduğunu kabul etmek gerekir.
Ve evet, bazen gerçekten bir şeyleri çözmek için “çaresaz” olmanın faydalı olabileceğini, hatta bunun gülünebilir bir şey olduğunu kabul edin!